Choroby rozwojowe i cywilizacyjne zgodnie z najnowszymi danymi Światowej Organizacji Zdrowia coraz częściej rozwijają się w społeczeństwie. Jednym ze schorzeń, które oficjalnie nie jest klasyfikowane, jako odrębna jednostka chorobowa jest insulinodoporność. To trudna do zdiagnozowania dolegliwość, której objawy bardzo często są mylone z innymi chorobami. W trakcie jej rozwoju dochodzi do obniżenia wrażliwości organizmu na działanie insuliny, czyli hormonu odpowiadającego za utrzymanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Jej bagatelizowanie lub niestosowanie się do zaleceń lekarza może mieć bardzo poważne konsekwencje i doprowadzić organizm do stanu przedcukrzycowego lub rozwinięcia się cukrzycy typu drugiego. Co to jest insulinoodporność? Jak leczyć chorobę? Jaka dieta przy insulinoodporności pomaga przyspieszyć proces rekonwalescencji?
Insulinoodporność — objawy choroby
Insulinoodporność jest stanem, w którym dochodzi do obniżenia wrażliwości organizmu na działanie insuliny. Brak odpowiedniej odpowiedzi ustroju na działanie tego hormonu prowadzi do pojawienia się licznych zaburzeń w jego pracy, a szczególnie dysfunkcji metabolizmu białek, tłuszczów oraz węglowodanów. Obojętność komórek organizmu na działanie insuliny prowadzi do przyspieszonej produkcji hormonu, czego efektem jest zwiększenie apetytu i przybieranie na wadze.
Jakie są przyczyny insulinodoporności? Według najnowszych doniesień, na rozwój schorzenia składają się przede wszystkim czynniki genetyczne. Dodatkowo, schorzenie bardzo często ujawnia się u osób, które chorują na niedoczynność i nadczynność tarczycy, marskość wątroby czy niewydolność serca i nerek.
Objawy insulinoodporności – co warto wiedzieć?
Insulinoodporność jest chorobą dość trudną do zdiagnozowania. Objawy schorzenia są dość powszechne, przez co przypisywane są zmęczeniu, zmianom ciśnienia czy gorszym dniom. Po czym rozpoznać chorobę? Głównymi objawami insulinoodporności są:
- uczucie senności i znużenia, zwłaszcza po posiłku,
- zmęczenie i rozdrażnienie,
- problemu z koncentracją,
- bóle głowy o nieznanej przyczynie,
- odczuwanie tak zwanego wilczego głodu, zwłaszcza po zjedzonym posiłku,
- zwiększona ochota na słodycze,
- nadmierne pocenie się,
- przybieranie na wadze,
- duża trudność w zrzuceniu wagi – mimo stosowania diety i uprawiana sportu.
Jakie badania na insulinoodporność pozwalają trafnie zdiagnozować chorobę? Podstawowym narzędziem diagnostycznym jest wykonanie badania oznaczającego glukozę i insulinę na czczo. Wszelkie nieprawidłowości w otrzymanym wyniku należy skonsultować z lekarzem, który pomoże uporać się z objawami choroby.
Dieta przy insulinoodporności – jaki styl żywienia wybrać?
Wiele osób poszukuje odpowiedzi na pytanie jak leczyć insulinoodporność. W leczeniu schorzenia podstawowe znaczenie ma wyeliminowanie źródła jej powstania. W przypadku otyłości, stosowania niektórych leków czy zaburzeń hormonalnych należy w pierwszej kolejności uporać się z czynnikiem, który obniża wrażliwość organizmu na działanie insuliny. W przypadku leczenia tej dolegliwości bardzo ważne jest leczenie niefarmakologiczne. Kluczowym czynnikiem jest zmiana diety, wprowadzenie aktywności fizycznej oraz całkowita rezygnacja z alkoholu i papierosów.
Co jeść przy insulinoodporności? W procesie wychodzenia z choroby bardzo duże znaczenie ma rodzaj stosowanej diety. Jakie zasady obowiązują podczas leczenia choroby?
- posiłki powinny być zjadane o stałych porach,
- w diecie powinna zostać zwiększona podaż białka, która sprzyja obniżeniu glikemii po jedzeniu,
- tłuszcze powinny stanowić nawet 40% diety,
- w diecie na insulinoodporność należy obniżyć podaż węglowodanów.
Głównym celem stosowania tego rodzaju diety jest unormowanie poziomu glikemii występującej po posiłku. Jadłospis powinien zostać skomponowany w oparciu o nieprzetworzoną, zdrową żywność. Składniki codziennego menu powinny charakteryzować się niskim indeksem oraz ładunkiem glikemicznym, co sprzyja leczeniu choroby. Warto wiedzieć, że dopiero w przypadku braku efektów leczenia insulinoodporności dietą lekarze decydują się na wprowadzenie leczenia farmakologicznego.
Leave a Comment